خیلی سخت است که از کسی طلب داشته باشی و نتوانی پولت را از شخص بدهکار بگیری...سخت است کار کرده باشی و نتوانی مزدت را به عدل از کارفرما بگیری... سخت است جنسی را فروخته باشی و نتوانی چکی را که بابت فروش کالا دریافت کرده ای از بانک وصول کنی... این رویدادی است که هر روز در همین دور و بر ما گریبان خیلی ها را می گیرد و در این اوضاع اقتصادی که ذره ذره پول ها می تواند درجایی به کار آید، زندگی را به کام طلبکارها سخت می کند. “علی” قرار بوده بخشی از بنای یک ساختمان را تکمیل کند و مزدش را بگیرد و حالا که یک فقره چک در قبال مزدش دریافت کرده، برای پاس کردنش بیش از یک سال است که راه دادگاه را می رود. “رامین” برای دو شرکت تعاونی مسکن مهر پیمانکاری کرده و حالا دو سال است که از پول و تعهدات مالی قراردادهایش خبری نیست... “حسین” بابت فسخ قرارداد خرید مسکن چکی دریافت کرده که بابت پول پرداختی اش بوده اما حالا حساب طرف خالی است و موردهای فراوان اینچنین که امنیت اقتصادی بسیاری را تحت الشعاع خود قرارداده است. همه این طلبکارها بدون شک برای این پول محق هستند و بدهکار نیز شکی در بدهی اش ندارد اما به نظر می رسد این چرخه در جایی لنگ می زند و عوامل مختلفی دست به دست هم می دهند تا برخی افراد برای پرداخت بدهی خود به ضرر طلبکار این پا و آن پا بکنند. کم نیستند افرادی که بدهی خود را نمی دهند تا طلبکار به تنگ آید و به مبلغی کمتر از طلبش راضی شود. می گویند راه دادگاه را برو تا خسته شوی و بازگردی و مبلغی که من می گویم از طلبت دریافت کنی...می گویند حکم هم که بگیری آخرش قسط بندی اش می کنند و من بدهی ات را قسطی و چند ساله باز می گردانم.(بماند که در این مسیر در موارد زیادی اگر طلبکار صبر و تحمل کافی داشته توانسته وضعیتی برای فرد بدهکار ترسیم کند که از کرده پشیمان شود...)
قصدم در این مطلب، بررسی راهکارهای حقوقی دریافت طلب نیست. حرفم این است که بدهکاران زیادی را دیده ام و می بینم که داشته اند و نداده اند و پا روی وجدان و انسانیت خود گذاشته و می گذارند. طلبکار دچار مشکل می شود و در مواردی زندگی اش با مخاطره روبرو می شود اما کک این آدم ها نمی گزد. این آدم ها راهکار پیدا می کنند تا پول بحق دیگری را ندهند! و یک چرخه اقتصادی را دچار اختلال می کنند. کار اقتصادی همه اش حساب و کتاب و علم و نهایت تلاش برای کسب سود بیشتر نیست. ظاهرا برای برخی، چاشنی اخلاق، وجدان و شرافت کاری یک حلقه گم شده است. وقتی که فرد حقیقی و یا حقوقی پول دارد و طلب طلبکارش را نمی دهد نه یک جای کار که کل کارش می لنگد. هر چه هم در این مورد قوانین سخت گیرانه باشد متاسفانه برای بیماری اخلاق و وجدانی این آدم ها علاج قطعی وجود ندارد...
 * وکیل دادگستری

عنوان: چرا کشورها شکست می‌خورند؟
نویسنده: دارون عجم اوغلو و جیمز رابینسون
ترجمه: پویا جبل‌عاملی و محمدرضا فرهادی‌پور

دارون عجم‌اوغلو و جیمز رابینسون در این اثر تصویری همه‌جانبه و گویا از تفاوت‌ها و شکاف‌های عظیمی که در استانداردهای زندگی و درآمدهای مردم در چهار گوشه دنیا وجود دارد، ارائه داده‌اند. اینکه در کشورهای ثروتمندی همچون ایالات متحده، بریتانیا و آلمان مردم با چه استانداردهایی زندگی می‌کنند و درآمدشان چگونه است و در مقابل زندگی در کشورهای فقیری همچون صحرای آفریقا و آسیای جنوبی چطور می‌گذرد.
کتاب حاضر نشان می‌دهد نحوه حکومت کردن بر کشورها، راه‌های کامیابی یا ناکامی را پیش روی مردمان این کشورها قرار می‌دهد.
نویسندگان کتاب تعریفی روشن، بی‌ابهام، بینش‌افزا و تامل‌برانگیز از نهادهای اقتصادی فراگیر و بهره‌کش ارائه می‌دهند و آن را برای تحلیل شرایط اقتصادی در سراسر جهان در ادوار تاریخی مختلف به کار می‌گیرند. نویسندگان معتقدند شکل‌گیری نهادها را باید در بازه‌های زمانی دور و دراز مورد توجه قرار داد. روند تاریخی حرکت یک جامعه به سوی ساخت‌دهی نهادهاست که مسیر توسعه اقتصادی کشور را تحت تاثیر خود قرار می‌دهد و آن را می‌سازد. کتاب حاضر می‌تواند راهنمایی باشد برای پاسخ به پرسش‌های متعددی از که زاویه نهادگرایی پیش‌روی اقتصاددانان و اقتصادخوانان ایرانی علاقه‌مند به نهاد و نهادگرایی برای تحلیل اقتصاد ایران قرار دارد.
این کتاب را می‌توان کتابی میان‌رشته‌ای تلقی کرد که رویکرد اقتصاد سیاسی را برای تحلیل به کار می‌گیرد.
 مناسبات مشترک، روابط متقابل و همبستگی‌های میان اقتصاد و سیاست است که نهادها و چگونگی ساخت آنها را متاثر می‌سازند. در این کتاب در ادوار تاریخی مختلف در کشورهای مختلف جهان در قرن‌های اخیر مورد بررسی و کنکاش قرار گرفته‌اند. نهادهای سیاسی فراگیر و بهره‌کش و تعامل آنها با نهادهای اقتصادی فراگیر و بهره‌کش یکی از موضوعات اصلی، جاری و ساری در کتاب است. این کتاب می‌تواند برای دانشجویان رشته‌های اقتصاد و علوم سیاسی مفید باشد و قابلیت تدریس در این دو رشته را دارد. این کتاب همچنین می‌تواند به عنوان منبعی برای درس اقتصاد توسعه مورد استفاده قرار گیرد. کتاب حاضر نه‌تنها برای خواننده حرفه‌ای و دانشگاهیان مفید است، بلکه حاوی نکات زیادی برای خوانندگان عادی نیز هست که علاقه‌مند به این پرسش هستند که چرا بعضی کشورها ثروتمند هستند و بعضی دیگر فقیر و می‌خواهند بدانند چه می‌شود که مسیرهای توسعه اقتصادی کشورها گاهی‌اوقات خیلی واگرا هستند.
 

در سال 2010 امتیاز شاخص «توسعه بازار مالی» در ایران از بین 1 تا 7، برابر با 3.3 بوده است،به این ترتیب ایران به لحاظ توسعه بازار مالی در میان 139 کشور جهان در رتبه 120 قرار داشته که در سال های بعد تا رتبه 130 هم تنزل داشته است.

 بازارهای مالی، نقشی انکارناپذیری در رشد و توسعه ملی ایفا می کنند؛ اما آیا بازارهای مالی در اقتصاد ایران هم توانسته اند در این نقش ظاهر شوند؟.بازار پول، بازار سرمایه و بیمه از مهمترین بازارهای مالی هستند که در صورت کارایی به طور مشخص بر توسعه ملی، رشد اقتصادی و کارایی نظام اقتصادی اثرگذار خواهند بود و بازارهای اقتصادی از قبیل‏ بازار کار، بازار تجارت و بازار کالا و خدمات‏ بدون بازار مالی توسعه یافته، به هیچ وجه از رشد کافی‏ برخوردار نخواهند بود. به نحوی که رمز توسعه اقتصادهای پیشرو در امکان‏پذیری انواع فعالیت‏های اقتصادی و برخورداری این‏گونه فعالیت‏ها از تأمین مالی‏ مطلوب نهفته است.
گزارش مجمع جهانی اقتصاد از شاخص توسعه بازارهای مالی نشان می دهد که ما با آنچه که باید باشیم، فاصله ای معنا دار داریم. به عبارتی گزارش مجمع جهانی اقتصاد، به نوعی حاکی از ناکارآمدی این بازار در اقتصاد ایران دارد. بر این اساس در سال 2010 امتیاز شاخص «توسعه بازار مالی» در ایران از بین 1 تا 7، برابر با 3.3 بوده است. به این ترتیب ایران به لحاظ توسعه بازار مالی در میان 139 کشور جهان در رتبه 120 قرار داشته است.اما برآوردهای سالانه مجمع جهانی اقتصاد نشان از آن دارد که وضعیت توسعه بازارهای مالی ما در سالهای بعد بدتر شده است. به این ترتیب ایران در سال 2011 امتیازش مقداری کاهش یافت و در جایگاه 123 جهان قرار گرفت. این وضعیت برای سال بعد از آن یعنی 2012 هم ادامه داشت تا ایران در این سال نیز همچنان در جایگاه 123 جهانی قرار داشته باشد. طبق گزارش مجمع جهانی اقتصاد نشان می دهد که توسعه بازارهای مالی در ایران طی سال های اخیر تنزل بیشتری داشته و در سال 2013 به رتبه 130 جهانی سقوط کرده است.این برآوردها به خودی خود یکی از دلایل توسعه نیافتگی بازار کار، تجارت، کالا و خدمات ایران را به خوبی نشان می دهد.

رتبه ایران در شاخص توسعه
 بازارهای مالی / سال    رتبه
2010                         120
2011                         123
2012                         123
2013                         130
 

1540  
واحد صنعتی

یکهزار و 540 واحد صنعتی کوچک و بزرگ در استان وجود دارد که همه صنایع استان را شامل می‌شود

800
هزار

استان کرمان حدود 800 هزار هکتار سطح زیرکشت زراعی
و باغی دارد

22  
هزار

22 هزار و 546 خانوار عشایر در استان ساکن هستند و کرمان رتبه دوم کشور را در این زمینه دارد

17  
هزار

سال گذشته حدود 17 هزار گردشگر خارجی از استان کرمان دیدن کرده‌اند

10
درصد

سهم استان کرمان  10 درصد کل اعتبارات تملک دارایی کشور را شامل می شود

دوستان سلام. مدت نسبتاً زیادی است که به دلیل مشغله‌های بسیار و تعدد جلسات نتوانسته‌ام در این صفحه مطلبی بنویسم و با شما به اشتراک بگذارم. از این جهت باید بر این دوست کمتر در دسترس خود ببخشید.
از همان ماه‌های ابتدایی آغاز به کار دولت یازدهم و پس از استقرار نسبی دولت، به استان‌ها و شهرستان‌های بسیاری در سراسر کشورمان سفر کرده‌ ام. عموم سفرها و برنامه‌ریزی‌های مربوط به آنها نیز متمرکز بر بازدید از طرح‌های عمرانی استان‌ها و نیز جلسه با مدیران و بررسی معضلات استان‌ها بوده است. با این حال به دلیل فشردگی برنامه‌ها در استان‌ها و تراکم کاری در مرکز، سفرهای استانی یک‌روزه برنامه‌ریزی شده و به همین دلیل کمتر توانسته‌ام با اقشار مختلف مردم و به خصوص جوانان و نخبگان، رو در رو و همکلام شوم. از این جهت تصمیم گرفتم تا بعد از هر سفر، بخشی از ملاحظاتی که به نظرم می‌آید تا با نخبگان و جوانان هر استان در میان بگذارم را در این صفحه انعکاس دهم تا در عین حال از دغدغه‌ها و ملاحظات هموطنانم و نیز نتایج سفر بازخوردی عینی و مستقیم دریافت کنم. در یک ماه اخیر توفیق داشته‌ام تا به ایلام، خراسان رضوی، یزد و کردستان سفر کنم. سفرهایی که نقطه مشترک همه آنها موضوع «آب» بوده است. موضوعی که اغراق نیست اگر آن را معضل آتی نه تنها ایران بلکه جهان بدانیم. بحران آب در کشورمان، موضوعی جدی است. من نمی‌خواهم در اینجا به تکرار توصیه‌های تکراری لزوم مصرف بهینه و جلوگیری از اسراف بپردازم ولی لازم است از همه دوستداران این آب و خاک بخواهم تا برای نگهداشت منابع آبی کشورمان از هر آنچه در توان دارند دریغ نکنند حتی اگر به اندازه یک قطره باشد. من و همکارانم در دولت به خصوص در دستگاه‌هایی چون وزارت نیرو و سازمان حفاظت از محیط زیست، به همراه مشاوران و کارشناسان این حوزه برنامه‌های خوبی برای مدیریت و استحصال آب تهیه کرده‌ایم و امید داریم تا بتوانیم با سرمایه گذاری دولتی و نیز حضور بخش خصوصی، بحران آب که امروز به نوعی تهدید کننده استقلال کشورها هم هست، را از آتیه ایران عزیزمان دور کنیم. حقا و انصافا باید از توجه ویژه رهبر معظم انقلاب در این موضوع تشکر کنم که با توجه به محدودیت منابع درآمدی دولت و نیز با توجه به آگاهی ایشان از اهمیت موضوع، اجازه برداشت مبلغ قابل توجهی از صندوق توسعه ملی برای استحصال منابع آبی کشور را به دولت دادند. این اجازه باعث شد تا ما با دست باز در حوزه مدیریت آب وارد شویم و طرح های آبی کشور جهش خوبی در کسب منابع را شاهد باشند. نمی‌توانم افسوس خود را به جهت از دست رفتن سرمایه‌گذاری‌های ضروری در حوزه عمران و به ویژه مدیریت آب پنهان کنم. اگر در طول سال‌های گذشته منابعی که به توزیع یارانه اختصاص دادیم را در حوزه‌هایی چون ایجاد شبکه‌های مدرن آبیاری و کمک به کشاورزان برای کنار گذاشتن شیوه‌های سنتی و غرق آبی، هزینه می‌کردیم، امروز کمتر نگران کاهش سفره‌های زیرزمینی آب و تامین منابع آبی شهرهایمان بودیم. راستی این خبر را دیده اید؟! « مجموع یارانه نقدی پرداختی به مردم در بیش از چهار سال گذشته به مرز ۱۸۰هزار میلیارد تومان رسید که معادل کل بودجه عمرانی دولت از سال ۸۵ تا ۹۳ است.» خداوند این کشور را از خشکسالی و دروغ و ریاکاری دور نگه دارد.